Gerçek bir hikaye ##

buda gercek bir hikaye
Her iyi anne gibi Karen de bir bebeğin yolda olduğunu öğrenince, üç yaşındaki oğlu Michael ” i yeni bir kardeş için hazırlamaya başlamıştı. Bebeğin kız olacağı anlaşıldı ve Michael annesinin karnındaki kız kardeşine her gün, her akşam şarkı söylemeye başladı. Onunla tanışmadan önce aralarında bir sevgi bağı oluşmaya başlamıştı. Hamilelik normal bir şekilde gelişiyordu. Karen de Tenesse ” de Morristown Panther Creek United Methodist Kilisesi ” nde aktif bir üye olarak çalışmalarını da sürdürüyordu. Vakti gelince, doğum sancıları başladı. Sonra her beş dakikada bir, üç dakikada bir ve her dakika.....

Fakat doğum anında ciddi bazı sorunlar ortaya çıktı ve Karen ” in sancıları saatler sürdüğü halde bebek doğmadı. Bir sezaryen mi gerekecekti? Nihayet çok zor çabalar sonucu Michael ” in kız kardeşi dünyaya geldi. Ama çok ciddi bir sorun var gibiydi. Gece yarısı çalan ambulans sirenleri arasında Tenesse Knoxville ” deki St. Mary Hastanesi Çocuk servisinin yoğun bakım ünitesine kaldırıldı. Günler geçtikçe küçük kız kötüleşiyordu. Çocuk doktoru çok üzgün bir şekilde, ” Çok az bir ümit var. En kötü son için hazırlıklı olmalısınız ” dedi. Karen ve eşi cenaze töreni için mezarlık yetkilileriyle konuştular. Evlerinde bebekleri için harika bir oda hazırlamışlardı. Oysa şimdi cenaze için tören hazırlıyorlardı. Michael, öte yandan anne ve babasına kız kardeşini görebilmek için yalvarıp duruyordu. ” Ona şarkı söylemek istiyorum ” diyordu. Yoğun bakımdaki iki hafta sanki cenaze töreninin bir hafta sonra olacağını işaret ediyor gibiydi. Michael şarkı söylemek konusunda ısrar ediyordu. Ama yoğun bakım ünitesine çocukların girmesikesinlikle yasaktı. Ancak Karen kararını verdi. Onu oraya sokacaktı. İzin verseler de vermeseler de.... Eğer kız kardeşini o zaman göremezse bir daha asla göremeyebilirdi. Ona, kendisine oldukça büyük gelen bir ziyaretçi giysisi giydirdi ve yoğun bakım ünitesine soktu. Sanki yürüyen bir kirli çamaşır torbasıydı. Ama baş hemşire onun bir çocuk olduğunu anladı ve : ” O çocuğu buradan çıkarın. Çocukların girmesi yasak. ” diye uyardı. Genelde uysal bir kadın olan Karen ” in içindeki anne birden güçlü bir şekilde başkaldırdı ve baş hemşirenin yüzüne çelik gibi bakışlarla bakarak: ” Kız kardeşine şarkı söylemedikçe buradan gitmeyecek. ” dedi. Michael ” ı kız kardeşinin yatağına götürdü. Savaşı kaybetmek üzere olan küçük kıza baktı. Bir süre sonra şarkı söylemeye başladı, saf temiz kalpli 3 yaşındaki çocuğun pırıl pırıl sesiyle.

You are my sunshine,my only sunshine,you make me happy when skies are grey... ” (Sen benim gün ışığımsın, tek gün ışığım, gökyüzü griyken beni mutlu edersin.) Aniden küçük kız tepki verdi. Kalp atışları sakinleşti ve düzenli olmaya başladı.
Şarkıya devam et ” dedi Karen gözleri yaş dolu. ” You never know, dear how much I love you. Please don ” t take my sunshine away! ” (Seni ne çok sevdigimi asla bilmiyorsun, sevgili. Lütfen gün ışığını benden alma.) Micheal, sarkıyı sürdürdükçe, bebeğin sorunlu, kesik kesik olan solunumu küçük bir kediciğin nefes alış verişi gibi düzenli bir hale girmeye başladı.
Şarkı söylemeye devam et bebeğim. ”

The other night, dear, as I lay sleeping, I dreamed I held you in my arms. ” (Geçen gece uyurken, rüyamda seni kollarımda tuttuğumu gördüm sevgili.) Michael ” in küçük kardeşi sakinleşmeye devam etti. Ama bu bir iyileşme de gösteren bir sakinleşmeydi.” Devam et Michael ” Şimdi o diktatör tavırlı baş hemşirenin bile yüzü yaşlarla ıslanmıştı. Karen de coşkuyla şarkıya katıldı. ” You are my sunshine, my only sunshine. Please don ” t take my sunshine away. ” Ertesi gün, hemen ertesi gün küçük kız eve gidebilecek kadar iyileşmişti. Women ” s Day isimli dergi bu olaya ” Ağabeyin şarkısının mucizesi ” adını verdi. Bilim adamları ise ona sadece ” mucize ” dediler. Karen ise ” Tanrı sevgisinin mucizesi ” dedi. Sevdiğiniz insanlar için ümidinizi asla yitirmeyin.



VÜCUDUNUZDA, 20 DAKİKADA BİR MİLYON SAYFA DOLUSU BİLGİYİ KOPYALAMA YETENEĞİNE SAHİP BİR MAKİNA OLDUĞUNU BİLİYOR MUYDUNUZ?

Bilindiği gibi hücreler bölünerek çoğalırlar. Bu bölünme sırasında, hücrenin çekirdeğinde bulunan DNA'nın da yeni hücre için bir kopyasının alınması gerekir. Bu kopyalanma sırasında, üzerinde düşünülmesi gereken son derece çarpıcı bir olay gerçekleşir.

DNA, 3 milyar harften oluşan, canlı ile ilgili tüm bilgileri saklayan muazzam büyüklükte bir bilgi bankasıdır. DNA'daki bilgileri yazılı hale getirirsek, toplam 1 milyon sayfadan oluşan yaklaşık 1000 ciltlik bir ansiklopedi serisi elde ederiz. Öyle ise DNA'nın kopyalanması, 1 milyon sayfalık yazının veya diğer bir ifadeyle 1000 cilt ansiklopedinin kopyalanması ile aynı şeydir.

Peki bu kopyalama işlemi ne kadar sürer biliyor musunuz?

20 ile 80 dakika arasında.


Dikkat edin, bu, 1 milyon sayfa dolusu yazının 20 ila 80 dakika arasındaki bir sürede, hiçbir hata ve eksiklik olmadan kopyasının alınması demektir. Bugün bilinen hiçbir fotokopi makinası veya teknolojik ürün, bu kadar kısa sürede bu kadar hatasız ve eksiksiz bir kopyalama işlemi gerçekleştirememektedir. Ve dikkat edin DNA'daki bilgileri kopyalayan teknolojik aletler değil, gözle dahi göremediğimiz hücrelerimizdir. Şimdi düşünelim:

Her hücre bölündüğünde DNA'nın bir kopyasının alınması gerektiğini düşünen, DNA'nın en hızlıve en kusursuz şekilde kopyalanması işlemini yürüten, hatalı işlemlerin derhal düzeltilmesi için müthiş bir organizasyon yapan güç, akıl, irade ve ilim kime aittir?

Böylesine kompleks, kusursuz ve hatasız bir düzenin tesadüfen geliştiğini söylemek kesinlikle akıl ve mantık dışıdır. Evrendeki tüm atomları ve gerekli tüm koşulları bir araya getirseniz, DNA'nın kopyalanmasını gerçekleştiren sistemi tesadüfen oluşturamazsınız.